Op bezoek in Rwanda
Door: Paul Geurts
Blijf op de hoogte en volg Paul
15 Februari 2013 | Soedan, Juba
Een uitstapje naar Rwanda.
Na een periode in Juba met erg warm weer (47 graden) was het prettig om er even weg te kunnen. Het werkt bij de VN in Juba zo dat je 7 dagen per week werkt en dan per 5 gewerkte dagen een compensatie dag opbouwt, die je dan om de zoveel tijd kunt opnemen.
Ik kon er dus en weekje tussen uit. Rwanda leek een prima bestemming. Ik was er nieuwsgierig naar en het land ligt hoog, dus het is er lekker koel.
Die koelte dat klopt wel. Zeg maar gerust koud. ’s-Avonds heb je echt wel een trui nodig om het nog een beetje behaaglijk te hebben. Daarnaast een flinke hoeveelheid regen en bewolking. Ik zit nu aan het zwembad te typen, maar het is de eerste keer dat het weer hier goed voor is en meteen ook mijn laatste dag hier.
Waarom was ik er nou nieuwsgierig naar? Iedereen weet natuurlijk van de genocide die zich hier in 1994 heeft afgespeeld. Radicale Hutu’s hebben toen, naar schatting, een miljoen Tutsi’s en gematigde Hutu’s om het leven gebracht. Nu, nog geen 20 jaar later, is het land stabiel doet het mee aan vredesmissies van de VN, maar heeft et bij dezelfde VN een twijfelachtige reputatie vanwege de inmenging in het buurland Congo.
Als je hier aankomt dan vallen mij een paar dingen op, in vergelijk met Juba. Op de eerste plaats zijn de wegen hier heel. De auto’s zien er goed uit. Er zijn stoplichten die het doen (en zelfs secondes aftellen). Men houdt zich aan de verkeersregels. Er is regelmatig politie te zien, maar die is zeker niet in overdaad aanwezig. De sfeer is ontspannen.
Ik slaap in hotel “Mille Collines”. De naam die jullie nog wel zullen kennen uit de film “Hotel Rwanda”. Die film is hier overigens niet opgenomen, maar het verhaal speelt zich wel hier af. Als ik dan toch nieuwsgierig naar dit land ben, dan ook maar hier slapen, op de geschiedenis. Het hotel leeft voor een belangrijk deel van zakenreizigers, maar voor een minstens zo belangrijk deel van toeristen als ik die het eens willen zien. Dan komt er weer een klupje Japanners de trap op die alles komen fotograferen.
Een ochtend ben ik naar het Genocide monument in de stad geweest. Een relatief simpel gebouw dat ingenieus in elkaar zit. Je wordt rondgeleid langs het ontstaan van de haat tussen de twee bevolkingsgroepen (84% Hutu en 15% Tutsi, de rest zijn Twa pygmeeën). Uiteraard wordt de oorzaak gelegd in de koloniale geschiedenis, toen België in Congo, Burundi en Rwanda de scepter zwaaide. Daarnaast wordt er veel aandacht besteed aan de onmacht van de Internationale Gemeenschap om de genocide te voorkomen (dat is natuurlijk nog steeds niet veranderd).
De grootste aandacht gaat uiteraard uit naar de genocide zelf, de weg er naar toe, de uitvoering, de onbegrijpelijke wreedheden en de gevolgen voor dit land. In de tuin buiten liggen verschillende massagraven. Tienduizenden slachtoffers. Mannen, vrouwen, kinderen, baby’s. Veel mensen die ik gesproken heb hebben tientallen familieleden verloren.
In het museum is ook veel ruimte ingericht voor andere genocides. Uiteraard de Holocaust, maar ook de massamoorden op Armeniërs, Cambodjanen, de massamoord op de Balkan en een voor vele van ons onbekende: de moord op tienduizenden Herero’s in toenmalig Duits Zuidwest Afrika.
Als je hier dan toch bent, dan wil je niet alleen de stad zien Ik heb een tocht naar Gyzenje gemaakt, aan de Congolese grens, grenzend aan Goma. Het land is schitterend. Overal rollende groene heuvels, overal landbouw, overal mensen (het is een van de dichtst bevolkte landen in Afrika). De weg is prima en waar er gewerkt wordt zijn Chinese bedrijven in de weer om alles in orde te maken. China lijkt vaak de nieuwe kolonisator van Afrika. Goede werken doen, maar ook veel grondstoffen opkopen en natuurlijk een geweldig afzetgebied voor goedkope Chinese producten (de drie mijl schoen, omdat ie na drie mijl erop lopen kapot is).
Op weg naar Gyzenje kom je ook langs het Volcano National Park. Het park dat zich over drie landen uitstrekt: Congo, Oeganda en Rwanda en waar de Berggorilla’s leven. Het is maar goed dat et park zich over drie landen uitstrekt. Als het in het ene land onrustig is, dan kunnen de gorilla’s zich in het buurland herstellen van de onrustige periode die daar eerder was. Het is een grote toeristenbestemming en hoewel ik niet naar de gorilla’s ging was het landschap (met alleen al in Rwanda 5 vulkanen, waarvan een nog erg actief) schitterend. Echt gorilla’s in de mist.
Gyzenje ligt aan het Kivu meer. Een van de grote meren in de grote slenk die van noord naar zuid door Afrika loopt. Vanwege de bewolking heb ik daar niet veel van kunnen zien. Na de lunch zijn we toen, via de Congolese grenspost (toch aardig om even te zien), weer terug gereden naar Kigali.
Gisteren heb ik de dag besteed aan een wandeling door de stad. Kigali is een grote, uitgebreide stad met de sfeer van een uitgebreid dorp. Er is weinig hoogbouw. Tot dicht bij het centrum hebben mensen nog kleine akkertjes bij het huis waarop ze hun eigen groentes verbouwen. De mensen zijn erg toegankelijk en vriendelijk. Ik heb nog een aantal souveniers gekocht waarmee we ons nieuwe huis in Addis straks kunnen aankleden.
Vandaag een rustige dag in het hotel. Straks misschien even zwemmen en dan morgen weer naar Oeganda en Juba.
Nog een kleine 6 weken in Juba en dan naar Nederland om de overstap naar Addis voor te bereiden.
Veel groeten en tot spoedig ziens. Paul
Na een periode in Juba met erg warm weer (47 graden) was het prettig om er even weg te kunnen. Het werkt bij de VN in Juba zo dat je 7 dagen per week werkt en dan per 5 gewerkte dagen een compensatie dag opbouwt, die je dan om de zoveel tijd kunt opnemen.
Ik kon er dus en weekje tussen uit. Rwanda leek een prima bestemming. Ik was er nieuwsgierig naar en het land ligt hoog, dus het is er lekker koel.
Die koelte dat klopt wel. Zeg maar gerust koud. ’s-Avonds heb je echt wel een trui nodig om het nog een beetje behaaglijk te hebben. Daarnaast een flinke hoeveelheid regen en bewolking. Ik zit nu aan het zwembad te typen, maar het is de eerste keer dat het weer hier goed voor is en meteen ook mijn laatste dag hier.
Waarom was ik er nou nieuwsgierig naar? Iedereen weet natuurlijk van de genocide die zich hier in 1994 heeft afgespeeld. Radicale Hutu’s hebben toen, naar schatting, een miljoen Tutsi’s en gematigde Hutu’s om het leven gebracht. Nu, nog geen 20 jaar later, is het land stabiel doet het mee aan vredesmissies van de VN, maar heeft et bij dezelfde VN een twijfelachtige reputatie vanwege de inmenging in het buurland Congo.
Als je hier aankomt dan vallen mij een paar dingen op, in vergelijk met Juba. Op de eerste plaats zijn de wegen hier heel. De auto’s zien er goed uit. Er zijn stoplichten die het doen (en zelfs secondes aftellen). Men houdt zich aan de verkeersregels. Er is regelmatig politie te zien, maar die is zeker niet in overdaad aanwezig. De sfeer is ontspannen.
Ik slaap in hotel “Mille Collines”. De naam die jullie nog wel zullen kennen uit de film “Hotel Rwanda”. Die film is hier overigens niet opgenomen, maar het verhaal speelt zich wel hier af. Als ik dan toch nieuwsgierig naar dit land ben, dan ook maar hier slapen, op de geschiedenis. Het hotel leeft voor een belangrijk deel van zakenreizigers, maar voor een minstens zo belangrijk deel van toeristen als ik die het eens willen zien. Dan komt er weer een klupje Japanners de trap op die alles komen fotograferen.
Een ochtend ben ik naar het Genocide monument in de stad geweest. Een relatief simpel gebouw dat ingenieus in elkaar zit. Je wordt rondgeleid langs het ontstaan van de haat tussen de twee bevolkingsgroepen (84% Hutu en 15% Tutsi, de rest zijn Twa pygmeeën). Uiteraard wordt de oorzaak gelegd in de koloniale geschiedenis, toen België in Congo, Burundi en Rwanda de scepter zwaaide. Daarnaast wordt er veel aandacht besteed aan de onmacht van de Internationale Gemeenschap om de genocide te voorkomen (dat is natuurlijk nog steeds niet veranderd).
De grootste aandacht gaat uiteraard uit naar de genocide zelf, de weg er naar toe, de uitvoering, de onbegrijpelijke wreedheden en de gevolgen voor dit land. In de tuin buiten liggen verschillende massagraven. Tienduizenden slachtoffers. Mannen, vrouwen, kinderen, baby’s. Veel mensen die ik gesproken heb hebben tientallen familieleden verloren.
In het museum is ook veel ruimte ingericht voor andere genocides. Uiteraard de Holocaust, maar ook de massamoorden op Armeniërs, Cambodjanen, de massamoord op de Balkan en een voor vele van ons onbekende: de moord op tienduizenden Herero’s in toenmalig Duits Zuidwest Afrika.
Als je hier dan toch bent, dan wil je niet alleen de stad zien Ik heb een tocht naar Gyzenje gemaakt, aan de Congolese grens, grenzend aan Goma. Het land is schitterend. Overal rollende groene heuvels, overal landbouw, overal mensen (het is een van de dichtst bevolkte landen in Afrika). De weg is prima en waar er gewerkt wordt zijn Chinese bedrijven in de weer om alles in orde te maken. China lijkt vaak de nieuwe kolonisator van Afrika. Goede werken doen, maar ook veel grondstoffen opkopen en natuurlijk een geweldig afzetgebied voor goedkope Chinese producten (de drie mijl schoen, omdat ie na drie mijl erop lopen kapot is).
Op weg naar Gyzenje kom je ook langs het Volcano National Park. Het park dat zich over drie landen uitstrekt: Congo, Oeganda en Rwanda en waar de Berggorilla’s leven. Het is maar goed dat et park zich over drie landen uitstrekt. Als het in het ene land onrustig is, dan kunnen de gorilla’s zich in het buurland herstellen van de onrustige periode die daar eerder was. Het is een grote toeristenbestemming en hoewel ik niet naar de gorilla’s ging was het landschap (met alleen al in Rwanda 5 vulkanen, waarvan een nog erg actief) schitterend. Echt gorilla’s in de mist.
Gyzenje ligt aan het Kivu meer. Een van de grote meren in de grote slenk die van noord naar zuid door Afrika loopt. Vanwege de bewolking heb ik daar niet veel van kunnen zien. Na de lunch zijn we toen, via de Congolese grenspost (toch aardig om even te zien), weer terug gereden naar Kigali.
Gisteren heb ik de dag besteed aan een wandeling door de stad. Kigali is een grote, uitgebreide stad met de sfeer van een uitgebreid dorp. Er is weinig hoogbouw. Tot dicht bij het centrum hebben mensen nog kleine akkertjes bij het huis waarop ze hun eigen groentes verbouwen. De mensen zijn erg toegankelijk en vriendelijk. Ik heb nog een aantal souveniers gekocht waarmee we ons nieuwe huis in Addis straks kunnen aankleden.
Vandaag een rustige dag in het hotel. Straks misschien even zwemmen en dan morgen weer naar Oeganda en Juba.
Nog een kleine 6 weken in Juba en dan naar Nederland om de overstap naar Addis voor te bereiden.
Veel groeten en tot spoedig ziens. Paul
-
15 Februari 2013 - 14:11
Jan Goes:
Interessant verhaal, Paul! Veel ellende, hoor.
Sterkte met de hitte straks weer. Groetjes, Jan -
15 Februari 2013 - 14:13
Frans Douw:
Mooi verslag uit verre oorden. Zie ik daar die rijzige, beschaafd ogende Nederlander door dat stoffige en getormenteerde Afrika lopen. Kuifje in Afrika in de positieve zin van het woord: explorerend en in verbinding! Mooi te horen dat je naar Addis gaat. Ik begrijp dat je dan je containerbestaan achter je laat en je echtgenote zich bij je voegt. Ik bedoel: de Rechten van de Mens mag je ook best wel op jezelf van toepassing verklaren! Niet dan? -
15 Februari 2013 - 20:45
Stefan Schuwer:
hoi Paul,
mooi verhaal, en goed dat je er ff tussenuit kan (bij 47 gr C is dat wel zo prettig). Ik begrijp dat Maddy binnenkort naar je toekomt en jullie een Afrikaans leven samen gaan opbouwen. Spannend!
veel succes de komende weken, en wellicht zien we jou als je weer in Nederland bent, op onze good old Terp.
hartelijke groet,
Stefan -
16 Februari 2013 - 10:21
Greet Nietsch:
Hoi Paul,
Ik heb met interesse jouw verslag gelezen. Grappig dat jij je eerst ook afgevraagd hebt: Waarom Rwanda? Dat vroeg ik ook aan Maddy. Ik heb de atlas er even bij gepakt. Die ligt de laatste tijd weer veel meer open op mijn tafel. Heerlijk, zo'n groot boek en dan reisverslagen of reis-wensen volgen. Rwanda, zo'n klein ingesloten landje. Na zo'n gruwelijk verleden toch nog het dichtstbevolkte landje. Mijn gedachten slaan op hol. Laagbouw, veel zelfvoorzienende landbouw, goeie wegen, alles werkt.. Is dat een gevolg van wederopbouw-aktiviteiten? Wel geweldig om te horen dat nog geen 20 jaar na de genocide zo'n land weer stabiel is. En dan ben jij ook vast, net als Maddy aan het aftellen.Geniet van de laatste weken in Juba, want dit is wel even jouw plekje geweest. Groeten Greet -
16 Februari 2013 - 21:38
Dominic En Nienke:
Mooi en interessant verhaal, Paul. Leuk om te lezen hoe "jouw" wereld er nu uitziet en over wat en hoe jij het beleeft. Prachtig en heel indrukwekkend! Wat fijn dat Maddy ook jouw kant opkomt.
Veel succes en sterkte weer na deze week van afkoeling. Groetjes, Dominic en Nienke. -
17 Februari 2013 - 16:31
Corrie:
7 dagen werken per week! Dan ben je nog heel actief geweest die week ertussenuit! Heel interessant om zo van alles te zien en onderzoeken, en fijn te genieten van de natuur. Nog goede weken gewenst en een goede reis weer naar huis/ Maddy!
Hartelijke groeten, Vincent en Corrie -
17 Februari 2013 - 21:31
Gerda:
Hi Paul, had ik net een heel verhaal geschreven over mikjn ervaringen in Lesotho, verbreekt de verbinding!! Zonde. Maar ik schrijf je nog wel een email. Ik ga je passie voor Afrika hier werel begriijpen. Ik leer elke minuut. Ik ben nu net terug uit Lesotho. Je probeert te vatten wat er aan de hand is, maar ik heb het nog lang niet te pakken. We komen voor het HIV-Aids project, maar dat is maar een symptoom van wat er werkelijk aan de hand is. Meisjes van 16 die 10 jaar vastzitten vanwege een illegale abortus, in de jeugdinrichting is 60% wees, mannen die nauwelijks kunnen lezen of schrijven maar wel 25 jaar uitzitten voor verkrachting. We hebben nog geen moordenaar gezien of gesproken, wel heel veel lang gestraften die opgehokt worden. Ook inspirerende mensen ontmoet, die er wat van willen maken en ondanks dat het aan alles ontbreekt toch er iets van proberen te maken. De wererl is hier is gecompliceerd. Als je gaat nadenken over wat er zou moeten gebeuren, wordt je helemaal gek. Wij gaan niet de oplossing brengen, misschien dat wij iets kunnen bijdragen. Iets en misschien. Morgen en overmorgen nog heel intyeressante dagen waarop ik veel nieuwe mensen ga ontmoeten. En ja, het is een bijzondere ervaring en voorrecht om met Ger te reizen!!
Ik schrijf je nog. Voor nu veel groeten uit Pretoria!! -
17 Februari 2013 - 21:39
Antoon:
Hallo Paul, jeetje kerel, wat maak jij allemaal mee. Interessant en veel levendiger als dan mijn vroegere geschiedenislessen. Schrikbarend voor mij ( steeds weer )te ontdekken hoe weinig ik van de afrikaanse geschiedenis weet!!. Van de brabanthoeven weet ik alles!!!!
Succes met je laatste weken en graag tot in april.
Antoon -
18 Februari 2013 - 11:22
Marilou:
Hoi Paul,
Wat leuk om door jouw ogen mee te kijken naar het Afrikaanse land en nog wat geschiedenis mee te pikken. Het lijkt je helemaal te passen daar. En over een paar weken dan weer een nieuwe uitdaging aan, klinkt allemaal goed. En helemaal nu Maddy ook nog kan aansluiten. Nog even en ze kennen je niet meer in Rosmalen.
Succes met alles, Marilou -
21 Februari 2013 - 10:01
Jacco:
Paul,
Goed om te horen dat je een nieuwe uitdaging hebt gevonden bij het IRC, en dat je nu samen met jouw echtgenote kunt gaan genieten van Afrika.
Jacco (HID UNMISS 1) -
21 Februari 2013 - 21:18
Roelien:
Ha Paul,
Onbegrijpelijk die Hutu's, en dat leeft dan weer verder in hetzelfde land.
Wees maar blij dat je in het warme Afrika zit, hier in dit kouwe kikkerlandje kan je nog lang genoeg zitten. Vandaag nog bevroren vingers gehad!
Liefs, Roelien -
22 Februari 2013 - 18:15
Henk:
Hey Paul.
gisteren zijn we even bij Maddy en Simone geweest. Ook jij van harte natuurlijk met de verjaardagen van Simone en enkele dagen geleden Stijn.
Interessant overigens om over Rwanda te lezen. ik ken het alleen van de onlusten van toen, verder is t me eigenlijk onbekend.
echt jaloers ben ik niet, simpelweg omdat africa me niet zo heel erg trekt, behalve toevallig Ethiopië, daar zou ik nou wel eens naar toe willen. Ik hoop daar ooit eens een adresje te hebben om de Kerstdagen door the brengen en uit te vissen of Koning Capsr echt uit die hoek van van de wereld kwam.
maat voor nu groeten van ons hier in koud NL, ik ga morgen even naar Portugal, maar dat vertel ik nog wel.
Groeten,
Henk
-
24 Februari 2013 - 14:00
Mariette Horstink:
Hoi Paul,
Mooi en interessant reisverslag, ik was rond Kerst in Namibië en heb daar kennis gekregen van de moorden op de Herrero's. een schokkende gebeurtenis uit de geschiedenis. Overigens zijn er daar monumenten die de Duitsers nog steeds herdenken. De democratische leiders daar (sinds1994) hebben er niet voor gekozen deze monumenten weg te halen.
Een goede laatste periode in Juba,
Mariette -
04 Maart 2013 - 10:25
Arthur Kuilboer:
Ha die Paul, leuk weer wat wederwaardigheden van je te lezen. Rwanda heeft inderdaad niet de beste naam als het om mensenrechten gaat, maar ja waar is het in het donker Afrika nu wel het geval? Kennelijk is een stam belangrijker dan een leven, dat zullen wij westerlingen wel nooit snappen omdat we geen stammen kennen en wat is nu een land? Toch ook maar een geografisch afgebakend gebied waarvan ooit iemand zei: mijn! en het kon afdwingen met geweld.
Wie weet worden we nog een keer volwassen en wat wijzer.
Nog even en dan ben je er weer om te vertrekken naar Ethiopië met Maddy maar eerst nog even thuis hoop ik. Dan zien en spreken we elkaar vast nog wel. rans is bezig om een keukenkoor revival in elkaar te zetten als je terug bent. Dan pakken we nog een keer een muziekstuk beet, bijvoorbeeld er drijft een lijk in de grachten van Venetië of Nkosi Sekelele, maar dan de lange versie.
Kortom, genoeg om naar uit te kijken. Sterkte in de hitte en de laatste loodjes en tot april.
Groet,
Arthur -
17 Maart 2013 - 21:58
Kirsten:
Hoi Paul,
Heeft even geduurd voordat ik de tijd heb genomen om je mooie verhaal over Rwanda te lezen. Kan mij ook nog goed herinneren dat ik de film Hotel Rwanda heb gezien. Zo heftig. En als ik dan nu je verhalen lees, dan is dat toch heel mooi dat dat kan in een land waar niet zo lang geleden zo een verschrikkelijke slachting heeft plaats gevonden.
En als ik naar de datum kijk dan heb ik zo een vermoeden dat de laatste 6 weken Zuid Soedan inmiddels ook voorbij zijn. Dus ik ben ruim op tijd met mijn reactie....
Enfin, als je nu in NL bent dan kom ik je vast binnenkort nog tegen bij DJI. Ik begrijp uit je verhaal dat het nu helemaal rond is en jullie zeker naar Addis vertrekken. Super!
Nou, tot snel dan, groetjes,
Kirsten -
26 Maart 2013 - 12:06
Shanita :
Oli musilu, sebo?!
Als ik nog een tipje mag geven: kijk naar: The best exotic Marigold hotel -
27 Augustus 2013 - 17:09
Huberdien Van Litsenburg:
Beste Paul,
is je moeders's naam Tonny v. R.? Zo ja, ik heb leuke foto's gevonden van onze moeders uit hun jeugd. Mocht je belangstelling hebben stuur me dan even een berichtje dan kan ik ze toesturen.
Groet, Huberdien
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
